Pompy ślimakowe należą do grupy pomp wyporowych obrotowych o zdolności samozasysania płynów pompowanej. Głównymi detalami roboczymi są: stalowy rotor wyprodukowany w kształcie jednozwojnej śruby o przekroju kołowym i dużym skoku i stator wyprodukowany z elastomeru, często jakości dostosowanej do towarów spożywczych, posiadający gwint dwuzwojowy o przekroju otworu podłużnego i z podwójnym skokiem rotora. W czasie pracy pompy rotor wytwarza w statorze ruch obrotowo-krążący powodując przetłaczanie cieczy, możliwe dzięki temu, że w każdej fazie ruchu obrotowego obszar ssania pompy ślimakowej oddzielony jest od gruntu tłoczenia przez linię uszczelniającą. Pompa ślimakowa ma możliwość ssać niezawodnie również ciecze o znacznej lepkości także z zawartością ciał stałych o zaokrąglonych kształtach (o wymiarze zależnym od wielkości pompy ślimakowej) bez urządzeń pomocniczych.